Wat ik zo goed vind aan reizen is dat je leert ervaren hoe het is om een buitenlander, een buitenstaander te zijn. Ik begeef me constant tussen mensen wiens taal ik niet spreek, die er andere gebruiken op nahouden en er anders uitzien. Zo werd ik in Belgrado verrast door de manier waarop mensen bij het busstation in een rij aansluiten (lees: voordringen), waardoor ik dus telkens geen kaartje kon kopen. Of weet ik in Sofia nog steeds de wisselkoers niet, terwijl ik al heel wat heb uitgegeven. Maar op welk punt ik het telkens écht niet begrepen heb, is kleding. Voor sommige mensen is dit geen nieuws, maar het is pas in het buitenland dat je echt met jezelf geconfronteerd wordt.

Waar het op neerkomt, is dat ik erachter gekomen ben dat mijn schoenen nét te klein zijn. Dat is nou jammer, want omdat ik ook het openbaar vervoer niet altijd snap, loop ik praktisch de hele dag door de stad. Daarnaast, en dat is mijn grootste ergernis, heb ik een winterjas meegenomen - omdat dat de enige jas was die tegen regen kon. Het toeval wil echter dat het hier weinig regent, het constant rond de 19 graden is en ik het dus altijd te warmheb, zeker met een backpack op mijn rug. Oja, mijn backpack, die is eigenlijk net iets te vol en mijn handtas net te klein. Laten we het geklungel in de categorie 'kleding' dus maar gerustuitbreiden naar'kleding en accesoires'.

Waar hetechter eerst mijn angst was op straat al te veel herkend te worden als 'klungelige reiziger', wordt ik juist in de backpackhostels nog vreemder aangekeken. Ook mijn taalgebruik draagt daar aan bij. Ik weet net niet zo vlot als de rest 'nice to meet you, where 're you from?' te zeggen. Die vraag beantwoord ik overigens altijd met I am from Holland', terwijl zevaak bedoelen waar je net vandaan komt. Steevast volgt er dus een onhandige uitleg van mijn kant dat ik niet in één dag van Nederland naar de Balkan ben gereisd, waarna het gesprek meestalgauw is afgerond.

Toch heb ik mijzelf vanochtend uitgeroepen tot 'Reiziger 2.0'. Ik laat mijn jas voortaan in het hostel, heb voor het eerst van de tram en de metro gebruikgemaakt zodat mijn schoenen niet te klein zouden zijn, en is mijn backpack een stuk leger doordat ik de hele dag mijn laptop heb meegesjouwd (dat is dan weer een minpuntje). Maar, het belangrijkste van alles, ik heb er schik in. Dat reizen past me inmiddels wel. Ik sta zelfs op het punt om nog een dagje langer in Sofia te blijven, omdat het zo'n interessante stad is. Interessant en herkenbaar, in haar verschillende fasen die ze heeft meegemaakt tijdens haar (historische) reis. Van Oostblokland tot EU-land: ook Sofia is 2.0 geworden. *

* over deze lijn van vooruitgang kun je overigens je twijfels hebben, maar het was in elk geval de visie van onze Bulgaarse gids, die ons vanochtend door de stad leidde.